Yaðýyor iþte kar ile yaðmur,
Islatýyor bedeni yapýyor hamur,
Karanlýk sessizlik ediyor maðdur,
Beden yanýyor iþte kavur, kavur..
Sýcaklýðý unutup soðuða daldýk,
Bilmiyorum insanlýk bitmiþ aldandýk,
Gülmeleri unutup yaðmurla aðladýk,
Býkmadan altýnda ýslandýkça ýslandýk..
Ýçimde sýzýlar adeta buz tuttu,
Hayat öyle ki çiðnemeden yuttu,
Ýnsaným diyenler insanlýðý unuttu,
Herkes kendine bir yol tuttu..
Bir serinleme geldi yaðan yaðmurla
Hayat hýzla devam ediyor kararla,
Geçirilen bunca zaman zararla,
Hep þey yaþanýyor verilen kararla..
Sessizliðin esrarýnda yalnýzlýðýn,
Baðýrsan da duyulmaz çýðlýðýn,
Yýllarýn biriktirdiði yalnýzlýðýn,
Sessizlik ýssýzlýk olur istemediðin..
Islansan da temizleyemezsin içinde olaný,
Toparlamýþsýn bütün her þeyi olanlarý,
Kendine göre çizmiþsin gidilecek rotaný
Her ortalýkta yalnýz kalmýþ anýlarý..
Her tarafa bakarsýn çamur ve ýslak,
Beyninde kendine çizmiþsin taslak,
Ýstemeler çok ama istemek yasak,
Ne olurdu dünyada insanca yaþasak..
Ter temiz yaþamlar var dünyada,
Var orada yok olunca buralarda,
Dolaþtýn tüm etrafý çamurlarda,
Dostluklar var olmalý her tarafta..
Acýmadan yaþadýn dünyaný,
Gör artýk bunca yaþana n talaný,
Güzelleþtir çirkinleþtirme yaþamý,
Sende yaþýyorsun herkes gibi hayatý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.