Hayat denen þey Eder iki otuz beþlik raký Ýlkini düþünmeden diktim tepeme Ýkincisinde geldim kendime Ýçme diye Tembihledim kendime Dursun her bir günüm þiþede Ýlkinde içerdim gündüz gece Bakmazdým kedere, neþeye Kýzardým kadehlere Çabuk bittiniz diye Þimdi açmýyorum Kapaklarý sevince kedere Ýkincisi de biterse diye Sonra yazýk olur geçen günlere Yazýk ederim ömrüme Çabucak bitirip de Yýðýlýp kalmayayým bir köþede Son nefes kalsýn þiþenin dibinde Alýp veremediðim yok kadehlerle Ýhtiyacým var dur diyecek birilerine O engel olsun gelip geçen günlere Yaþayalým biraz daha þiþede Piþman olsam da benzettiðime Yetmiþ yýllýk bir ömrü Ýki otuz beþlik raký þiþesine Dostlar Ýnanmayýn kimselere Hayat zaten baðlý pamuk ipliðine
01.04.2010 Orhan OYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.