NERE GİDİM
Âþýk oldum Ümmü’m bana gülünce,
Nere gidim men bu aþkýn elinden,
Ýçim yanar, o aklýma gelince,
Nere gidim men bu aþkýn elinden.
Ümmü’m diye hep adýný anarým,
Deli gibi etrafýnda dönerim,
Gurbet elde hasretiyle yanarým,
Nere gidim men bu aþkýn elinden.
Bülbül konmuþ has bahçede güllere,
Bu sevdamýz türkü olsun dillere,
Ben derdimi diyemiyom ellere,
Nere gidim men bu aþkýn elinden.
Alay etti hiç yüzüme gülmedi,
Yazma’sýna göz yaþýmý silmedi,
Ümmü’m benim kýymetimi bilmedi,
Nere gidim men bu aþkýn elinden.
Salih der ki; Ümmü kýza kul etti,
Göz yaþýmý boz bulanýk sel etti,
Aklým aldý bu aþk beni deletti,
Nere gidim men bu aþkýn elinden.
10.06.1975
Ozan Seveni
Âþýk Salih ARMAÐAN Þair, Yazar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.