Gözlerinin üstüne çöken ne o pus mu? Görmek ve duymak istemediðine bir sus mu? Yoksa hayal meyal yaþadýklarýnýn bir sorgusu mu? Gerçeklerin aþikar olan bulanýklýðý mý? Netliðinde kaybolan hatta silinen yýllarýn mý?
Gözler her zaman doðruyu söylemez ki, Gözlere nasýl inanýr ki hakikatli insan, Kah; kor ateþ olup yakan, Kah; buz gibi olup kesen, Kah; gözün önüne perde gibi inen, Kah; karþýna geçip ahkam kesen, Bazen seni dörtgözle bekleyen, Bazen çekip sürmesini de giden, Bazen içine bakýp hapseden, Bazen de sende kayýp giden.
Göz gözde bulurmuþ büyük aþkýný, Gönül gönülde edermiþ tüm sefasýný, Kul kula çektirirmiþ cefasýný, Hatýr bilen ödermiþ aþka vefasýný, Sevenin ise sevdiðine imiþ intizarý.
Aysel AKSÜMER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel AKSÜMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.