yüzüme ’sana yalnýzlýk’ rüzgarý savurduðun o gecede zamanýn durduðu kalbimin zamana inat, ana inat,sana aktýðý o gecede akan zaman deðil bir daha yokluktu tarih ayrýlýk,vakitlerden yalnýzlýk,an hüzündü bakýþýn buz ruhum ateþ ben aþk sen ayrýlýk hava hüzün kokuyordu..... bense þimdi yas büyüttüðüm yaðmurlar yaðdýrdýðým gözlere ateþ böcekleri uçuruyordum belki umutsuzluk belki aþkla
görmediðin göremediðin buzun ateþle birleþtiði o boþlukta þimdi baþka bir yar olmuyacak ellerim hiçbir ele yar olmuyacak hiçbir ruh cennet olmuyacak bedenime gözlerim o buzu eritmek istecesine yangýnlý kimseye bakmýyacak söz bu söz bu ya hala aþk aþýk kalacak..... ben hala sen..... sen hala bende aþk olacak....
Sosyal Medyada Paylaşın:
metinsahinler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.