İKİ DÜNYA VAR.

Akþam olur, iki dünya yaþanýr, bu þehirde.
Biri zenginlik ihtiþam, diðeri fakirlik gariplik.
Büyük caddeler, cývýl cývýl neþeli renkli.
Zengin semtler bakýmlý, ýþýklar kuvvetli.
Yüksek apartmanlar, parklar heykeller.
Durmadan yenilenen, boyanan kaldýrýmlar.
Þehrin merkezine akýtýlýr, su gibi paralar.
Iþýl ýþýl maðazalar, lüks restorantlar kafeler.

Bir ýþýk seli nehir, üzerinde botlar gondollar.
Her biri milyonlara mal olan, demir köprüler.
Köprü babalarýnda, yaþlý aslanlar uyuklar.
Balýkçý heykelleri, metalden yapýlmýþ aðaçlar.
Ýstasyon caddesinde, iki kadýn oturmuþ kanepeye.
Dedikodu yapýyor, cansýz heykeldir bunlar.
Karþý köþede bir ayý, onlarý gözler þehre inmiþler.
Köprü baþýnda, bir þehit heykeli, bir kahraman.
O Kýbrýs mücahiti, o pilot yüzbaþý, Cengiz Topel.

Lüks araçlar taksiler, mutlu gezen insanlar.
Akþam karanlýðýyla, bir hüzün çöker varoþlara.
Þehrin kenar mahallelerinde yaþayan insanlara.

Sokak lambalarý sönük, ha söndü, ha sönecek.
Kimi sokaklar asfaltlý, kimisi kaldýrým.
Bazýsý yapýlmamýþ, sýtablize kumlu yol.
Dolmuþlar otobüsler, toz bulutuyla geçer.
Tek katlý küçük evlerde, çekilir soluk perdeler.
Yorgun argýn, iþten dönen, kadýnlar erkekler ve iþsizler.
Mahallenin okulundan, daðýlmýþ yoksul çocuklar.
Burada ne lüks, ne ihtiþam var, iþte hayat bu.
Yazdýðým gerçektir, bu þehirde iki ayrý dünya var.

HÝLMÝ CAN.
26.EKÝM.2009.
(2537)

Sosyal Medyada Paylaşın: