Acýlar hep aynýdýr, neþet ettiði öz belli,
Kaynaðýndan ayrýlýr, uzuvlardadýr etki,
Herkes ayrý bir darbe yemiþtir, yahut da,
Farklý acýlar kaynar kendi öz varlýðýmýzda…
Acýlarla yoðrulmuþ toplumuz Anadolu’da,
Topraðýndadýr belki, mayalanmýþ orada,
Üzerinde yaþayan biz insanlarda beliriyor,
Acýlar topraðýmýzda sinsice kol geziyor…
Toprak anamýzdýr, benzerliðimiz vardýr,
Ondan gelmiþiz, dönüþümüz de onadýr,
Þimdilik bekliyoruz; ne zaman ve nerede,
Bugün olmazsa yarýn, yolumuz ebediyete…
Ýþte geldik gidiyoruz, nerede kavgalarýmýz?
Hayallerimiz, beklenti ve husumetlerimiz…,
Onlar yerinde, yol alan bizleriz, sonrasýnda,
Buluþacaðýz mutlaka, azýðýmýzda olanlarla…
Acýlarýmý azýk yaptým kendime, onlarlayým,
Onarýlan varsa onlarý arkamda býrakýyorum,
Ya tek kalacaðým sonunda, yahut da böyle,
Ebediyete intikal edeceðim, onlarla birlikte…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.