Her gece yýldýzlara bakarak seninle konuþuyorum. Sana þarkýlar söylüyorum, þiirler okuyorum. Duyuyor musun beni? Eminim duyduðuna; çünkü sen bana “azýcýk yürek varsa hissedilir” demiþtin. Oysa senin kocaman bir yüreðin var. Dediðim gibi, her gece þiirler okuyorum; bazýsý bildik, bazýsý kýyýda köþede unutulmuþ, bazýsý benim yüreðimden kopup gelenler, hiç bir el, göz deðmemiþ. Ýlk kez benim dilimden yuvarlanýp savruluyorlar havaya. Bazen de senin yerine okuyorum:
“...Öyle yýkma kendini Öyle mahzun, öyle garip Nerede olursan ol, Ýçerde, dýþarda, derste, sýrada, Yürü üstüne-üstüne, Tükür yüzüne cellâdýn, Fýrsatçýnýn, fesatçýnýn, hayýnýn, Dayan kitap ile Dayan iþ ile Umut ile sevda ile düþ ile Dayan rüsva etme beni...”
Rüsva etmedim seni, rüsva etmeyeceðim. Baþka hayatlarda varmýþ þu dünyada. Senin sayende tanýdým güzel bir yaþamýn kurulabileceði gerçeðini. Çoktan geçtim eski dünyayý yenidünyadan ayýran eþiði ve yeni manzaralar süslüyor artýk düþlerimi. Yürürken tökezleyince, yorulunca ayaklarým, sesini duyuyorum. “Ayaklarýný yere sýký sýký bas” diyorsun. Yürümeyi henüz tam öðrenemedim ama yaþam topraðýna ayaklarýmý sýký basýyorum. Her gün biraz daha büyütüyorum yüreðimi; altýna girdiðim yükü atmadan omuzlarýmý geniþletmeye çalýþtýðým gibi.
Her sözün bir mýh gibi çakýlý aklýma. Hiç bir detayý unutmuþ deðilim. Seni benden alabilirler ama aramýzdaki baðý yok edemezler, içimdeki sevgiyi, kafamdaki, yüreðimdeki seni asla koparýp atamazlar!
Bütün bunlara raðmen, üzgün deðilim sanma; sanma ki özlemiyorum seni. Her an, her dakika seninle olmak istemem yetmiyor, ikimizi ayýran duvarlarý yýkmaya.
Üþüyorum, çok üþüyorum; soðuktan deðil, içim üþüyor; þairler, yazarlar, büyük büyük bilginler “duygu üþümesi” diyorlar buna. Bunu senden baþka kime anlatabilirim, kim anlayabilir ki? Ýçim sarsýlýyor,depremler oluyor yüreðimde.Çýð düþüren bir dað gibi içimden bir þeyler kopup gidiyor her yerimi kanatarak,seni düþündüðümde.Sesinin buralara varmayýþý,saðýr ediyor beni.Sessiz bir dünyada dilsiz bir Leyla gibi dolaþýyorum.Gel diyeme ki,acýtýr yüreðini..Gelsem,mutlaka tanýrsýn beni…
Geç de olsa biliyorum þimdi. Neden her sabah korku dolu gözlerle gazete sayfalarýna baktýðýný. Neden her sabahý uykusuz karþýladýðýný. Merak etme herkesten hatta kendimden bile saklýyorum yokluðunun üzüntüsünü. Saklayamayacaðýmý anlayýnca vuruyorum kendimi sokaklara,yürüyorum uzun uzun… Seni arýyorum bütün gördüðüm yüzlerde.Yok iþte yok..þu koca dünyada senden baþka sen yok!
Sen, verdiðin tüm sözleri tuttun hayat karþýsýnda. Baþkalarýna aðýr gelebilecek tüm bedelleri ödedin. Ve çekip gittin, istemeden, senin tercihin olmadan yaptýn bunu ve bana da “görüþürüz” dedin. Öyleyse mutlaka ama mutlaka görüþeceðiz. Ben de içimden sana,’sevgimi bir ömür saklarým’ demiþtim. Sen duymamýþtýn. Görüþeceðimiz güne kadar hep böyle kýrgýn ve ezik yaþayacaðým. Ama o büyük gün geldiðinde sadece senin sesin olacak bütün evrende. Her þey, herkes susacak sadece sen konuþacaksýn.
Sen dostumsun benim. Seni seviyorum tüm kalbimle... Býrakma beni ve ne olursun dön gel hiç ummadýðým bir anda.
“...Bana yürümeyi öðrettin yeniden El ele ve daima ileri Bir gün ayrý düþsek bile Biliyorum hiçbir zaman ayrý deðil yollarýmýz. Ve ayný ’yol’da yürüdükçe Gün gelir ellerimiz yine dostça birleþir Ayrýlsak bile kopamayýz...” Sevgi ve umut eksilmeyen yüreðine selam olsun...
Mehmet Ali Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
filistin, yaralı kuşum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.