YAKMAYALIM ORMANLARI
Bir gün bir tohum düþtü dallardan
Topraða karýþtý
Yaðan yaðmur suladý topraðý
Çatladý tohum minicik bir fidan oldu
Baktý etrafýna ne çok aðaçlar vardý
Aralarýnda o da büyüdü
Yaðan yaðmur ve doðan güneþ ile
Estikçe rüzgar salýndý nazlý
Aylar yýllar geçti
Genç fidan çok büyümüþtü
Tazecik genç kýz gibiydi
Büyük aðaçlarýn arasýnda
Mutluydu mutlu büyüyordu
Dallarýnda kuþlar cývýldaþýyor
Rüzgar estikçe yapraklarý
Þarkýlar söylüyordu
Neþe doluydu günleri
Ah az sürdü bu mutluluðu
Bir gün hain bir el kýrýlasý bu eller
Bir kibrit attý
Yaktý aðaçlarý yaktý ormaný
Kýzýldý ateþler göðe doðru yükseldi
Yanýyordu aðaçlar çaresiz
Ýçindeki canlýlar bir feyat bir figan
Hepsi çaresiz hepsi umutsuz
Küçük fidanda anlamadý ne olduðunu
Yandý birden önce taze dallarý
Þaþkýn acý ile inledi alevler sarý verdi birden genç bedenini
Aðlamaya fýrsatý bile olmadý
Dökemedi göz yaþlarýný
Yandý yandý tüm orman
Ne olur yakmayalým o güzelim ormanlarý
Yakmayalým ne olur
AYÞE KARAN
Þiiri seslendiren kiþinin isim yanlýþlýðýndan dolayý çok özür dilerim seslendiren Aldemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.