Unuttum, el mecbur…

Neylersin,
olmuyor iþte
her þey istediðin gibi.

Olamýyor...

Var elbet bir hayýr ama.
Yaralý yürek, bazen,
laftan da anlamýyor…

Boþ verdik
eþi dostu, iþi gücü
Darýlan çok oldu, kýzan küsen.

Borç birikti, çalýþmak lâzým azizim.
Ödemek lâzým hepsini.

Yoksa fena utandýrýrlar adamý.

Aramak sormak lâzým dostlarý,
gidip görmek gerek arada.

Buyur etmek, sohbet etmek,
Yaþamaya devam etmek gerek.

Anlayacaðýn,
el mecbur, unuttum ben onu…


Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: