DEPREMLER KRALI

Ilýk Ilýk poyraz esintileri ile
Geldik yeni umutlara
Uzaklýk ne fark ederdi
Biz vardýk ya.
Yeni bir hayat, sevinçler
Nasýl oldu ne oldu
Anlayamadým
Senin içerinde fýrtýnalar koptu
Kasýrga oldun.
Korktum, çok korktum.
Kendi gölgelerime sýðýndým.
Büzüþtüm kaldým,
Ýðreti köþelerde.
Olmadý koptum çaresizliðimle.
Sen hala kasýrgaydýn.
Hala o kulak týrmalayan,
Esintilerinle gürlüyordun.
Hala acýtmak için yüreðimi,
Köþe bucak beni arýyordun.
Sýkýþtým kaldým verdiðin onca dertle.
Tayfununa katlanmamý istiyordun.
Oysa, zaten yaralýydým.
Zaten, çok kýrgýndým.
Yýkýlýrdým, kaldýramazdým,
Yetmezdi takatým.
Nasýl karþý koyardým ?
Bir an, duruldun sandým.
Yalancý sakinliðine, nasýlda kanmýþým.
Sonralarý yanýldýðýmý anladým.
Hiç beklemediðim biran da,
O da neydi, Allah’ým ?
Tusunami’den beter bir görüntünle,
Ýþte, yine karþýmdaydýn.
Korunacak gücüm kalmamýþtý.
Zaten koparmýþtýn dallarýmý.
Yine yýktýn, tarumar ettin.
Onarmaya çalýþtýðým, çatýlarýmý.
Ellerim, kollarým, bir yana
Yine zindana sürükledin ayaklarýmý
Duymuyordun , görmüyordun
Ne yalvarmalarým ne aðýtlarým,
Karþýma baþka bir yüzle çýkmýþtýn..
Anlar mýydýn ?
Sen sen !!!
Sen, bir depremler kralýydýn...

Berat Bahure Anteplioðlu 30.09.2009 04.55 Melbourne








Sosyal Medyada Paylaşın: