Sensizlik adým adým peþimde
Her þey sana hasret bu þehirde
Gittiðin günden beri kulaðým seste
Her yer viranelik yoksun diye
Yok artýk açan sarý güller
Güneþ eskisi gibi gülmüyor
Yýldýzlar da terk etti bu diyarý
Gökyüzünde ne dolunay ne de hilal
Yok ki sensizliðin adresi bu þehirde
Çaresizliðim dört duvar
Ben ebediyen mahkûm içinde
Bir dönseydim diyorum
Gittiðin o beþ kýrk beþ treniyle
Ah bir dönseydin yeniden bu þehre
Karanlýklar terk ederdi döndüðün gün
Hasretin vurmazdý böyle
Acýmasýz olmazdý yüreðim
Önüne her gelene
Þimdi þarkýlar sustu
Gönlüm kederde
Her sabah bir umut doðuyor yüreðime
Akþam olunca kararýyor
Kapanýyor umut denilen perde
Neydi bütün olanlar
Sebep neydi sensizliðe
Vicdansýz mýydýn?
Bu terk ediþler de ne diye?
Bu kadar acýmasýz olamazsýn
Dön bekliyor seni bu þehir
Bütün hüzünleriyle
Belki hayalin de terk edecek
Beni bu gidiþle
Son gücümde tükenmek üzere
Yirmi dört saat gözlerim nöbette
Hiç kýrpmadan bakýyor gittiðin yerlere
Sensizlik acý bir çýðlýk
Yankýlanýyor bu þehirde
g.öz:))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.