Ýçimin çocuk kalan iklimine sar beni Yine gel, gecelerde yalnýz kalmayým anne Yokluðundan daha çok üþütmüyor kar beni Kuru bir yaprak gibi düþüp solmayým anne
Sanma ki sensizliðe alýþacak yaþtayým Ýçime hüzün döken gölgemle savaþtayým Gündüzler hezeyanda, geceler telaþtayým Ses ver ki bu matemde hazân olmayým anne
Mavi bir hýçkýrýktýr þefkatine özlemim Bir tebessüm umarak gelip geçti son demim Elemin girdabýnda su alýyor bak gemim Ýmdâd et bu menzilde keder bulmayým anne
Sanadýr yolculuðum, senden özge kimim var Kim tanýr gözlerimi senin bakýþýn kadar Ya beni yeni baþtan bir beyaz kundaða sar Ya yanýnda al götür, sensiz ölmeyim anne
Sosyal Medyada Paylaşın:
sükut-ve-çığlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.