Elveda Yolcu

Dalgalarýn sessiz çýðlýklarý,
Yüzüme vurup duruyor.
Ve gidiyor bu gemi, çaresiz.
Umutsuzluk taþýyor.

Umutsuzluðun gözleri,
Iþýklarý kaybolmuþ karanlýkta.
"Kurtar beni" der gibi bakýyorlar bana.
Elveda yolcu,
Senin için umut tükendi.

Duracak yerin yok bu gece.
Karanlýk mavi yutacak gibi,
Seni ve sessizliðini.
Durmadan gitmelisin bu gece.

Etrafýnda parlýyor binlerce ýþýltý,
Hepsi birbirinden yalancý.
Ve hepsi seni terkediyor,
Ýstanbul seni yitiriyor.

Ve umutsuzluðun sesleri,
Geminin çýðlýðýyla kesiliyor.
O çýðlýk seni aldatýyor.
Umut deðil bu; elveda yolcu,
Artýk sen de yitiksin.
Sosyal Medyada Paylaşın: