Uzun bir bekleyiþ, Yaþamla ölüm arasýnda, Gün batýyor geçmezken zaman, Ve ben babama daha çok benziyorum. Tenime sinmiþken çaresizlik, Babam gibi kokuyorum. Olmak bilmeyen sabahlara dek,
Gözüm kapýda nedense, Bakýþlarým asýlý kapý tokmaðýna, Ýnsanlýðýný yitirmemiþ bir can, Vicdaný titreyen bir profesör arýyorum. Caný söz konusu olan babam, Gözlerim yoruluyor yaðamamaktan. Anama yetiþmeye çalýþýyorum. Yalnýz baþýna savaþmak, Çok zormuþ þimdi anlýyorum.
En uzaða dikince gözlerimi, Ýnsanlýðýný kaybetmiþ büyük adamlar, Ýnancýný yitirmeyen büyük dostlar, Sevgisini sakýnmayan canlar görüyorum. Aðýz dolusu kelimelerle susuyorum. Geminin tek kaptaný benim nede olsa, Evlat olmaya çalýþýyorum.
Þimdi daha güçlü olmalýyým, Tüm bedenimi yakarken güneþ, Kýrmýzý kalemle çizdim hayatý, Düþünmüyorum ne gelecek ne de eþ, Daha yolun baþýndayým, biliyorum. Ufak bir rüzgâr yýkar beni, Böyle ayakta durduðuma bakmayýn, Tek kaptan benim, yoksa batar bu gemi, Þükredip daha güçlü olmalýyým. Mecburum hayat vursa da hançeri, Yýkýlmýyorsa kan tüküren babam, Kan kaybetmemeliyim. Dik durursam güç bulur bu adam, Çünkü ben tek evladý, tek çaresiyim.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.