GEL
Bin beþ yüz yýldýr yolda kaldý gözlerimiz,
Gel, artýk dayanacak hal kalmadý bizde.
Eðilmekten doðrulmaz oldu bellerimiz,
Gel, emanetine sadýk kalmadý bizde.
Geldiðin günlere götürdüler bizleri,
Kâfirlere çöktürdüler kimsesizleri,
Allah’a deðil kula eðdiler dizleri,
Gel, kýrk deðil, kýrk bin kez eðilenler bizde.
Yolunda kaldý belki üç, beþ garip yalnýz,
Eniþtesiyle beraber yaþýyor baldýz,
Zalime deðil masuma battý çuvaldýz,
Artýk, tükürülecek yüz kalmadý bizde.
Camiler doldurduk sözlerinden habersiz,
Kabrine koþup gittik dini terbiyesiz,
Haller periþan kaldý ümmetin lidersiz,
Cana can katan sözüne, muhtaçlýk bizde.
Hurafeler dini ibadet çoðumuzda,
Maddi tok, manevi açlýk çocuðumuzda,
Hediye diye rüþvetler koltuðumuzda,
Yüzüne bakacak gözler kalmadý bizde.
dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.