Gönlüm ýssýz, bahçelerde matem mi var, solgun çiçekler?
Sevgisiz kalan gönüllerde, hüzün mü taþýr dilekler?
Siyahlara bürünmüþ kalbim, hüznünle solmuþ gündüzler.
Zaman içinde vurgun mu yemiþ, çýrpýnýyor ümitler?
Benim yalnýzlýðým içimde, ruhum aþký býrakmadý,
Gözlerim yaþla dolsa da, kalpteki sevgin aratmadý,
Yaralý gönül ateþte yanmýþ, ta derinden severken,
Hatýralar o kadar derin ki, aþk yalnýz býrakmadý…
Yaralýdýr kalbim, kuþ misali kanatlanýp uçmasýn,
Sevdam geceye dönmesin, geri kül yýðýný kalmasýn…
Mendil artýk nemli, ýslanmýyor, akan yaþa bakmasýn.
Bir dost eli uzansýn, saçlarýmý okþasýn býrakmasýn…
Hasret kokan sevgi gönlümde, kor olsa da üþüyorum,
Seven kalbim yalnýz, ayakta duramýyor düþüyorum.
Gün solmuþ, çiçekler açmýyor, yalnýzlýða þaþýyorum,
Dostlarda sevdalar tükenmiþ, yazda kýþý yaþýyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.