Yol Bizi Bizi
Âþýklara mesken, gurbet elleri.
Düþürdü gurbete, yol bizi bizi.
Yârin bahçesinde, gonca gülleri.
Dermeden kýnadý, el bizi bizi.
Muhabbetle yâre vasýl olursam.
Halimden anlayan, dostu bulursam.
Derya ortasýnda, hâlsýz kalýrsam.
Sürükler ummana, yel bizi bizi.
Aþkýn deryasýnda, yanarak piþtim.
Yol vermez daðlarý, yol bulup aþtým
Yaðmurla çisedim, boranla taþtým.
Deryalara kattý, sel bizi bizi.
Yalancý dünyadan, haz almadýkça.
Dertlerimle çilem, azalmadýkça.
Yârinen aramýz, düzelmedikçe.
Yürekten yaralar, dil bizi bizi.
Sevgi bahçesine, kondum da göçtüm.
Aþkýn badesini, ezelden içtim.
Dostluða inandým, sevgiyi seçtim.
Halden hale koydu, kul bizi bizi.
KORHANÝ yaralar, düþtüðün çile.
Bülbülün feryadý, dikenli güle.
Ne yapsan ne etsen, boþa nafile.
Aðýya döndürdü, bal bizi bizi.
NTN: 11032009 Âþýk Korhani
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Korhani/Kanber ORHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.