İnsan
Ýnsan sahip olunca kamil bir imana,
Nedamet duyar geçmiþte yaptýklarýna,
Ýnsan gözyaþý dökmekten bir acayip olur,
Bir anda döner insanýn hali pür yamana.
Ýnsan konuk ederse yüreðinde muhabbeti,
Melekler içirir doyunca rahmani þerbeti.
Husumet yolunda olunmuþsa þeytana asker
Azrail gelince kaçar bir anda benzi beti.
Ýnsan yaparsa kulluk görevlerini huþuyla,
Kötülüklere karþý baðlanýr gözler puþuyla.
Cennetlik muþtusunu gönderir yüce Allah,
En hayýrlý haberleri getiren talih kuþuyla.
Ýnsan dost olursa Allah’ýn sevgili kullarýyla,
Göç eder ebediyete, namus þeref ve arýyla.
Asla ve asla taþýmaktan yorulmaz insan ,
Ýnsaný cennetlik eden hayýrlý iþlerin barýyla.
Ýnsan olursa her daim mazlumlarýn yanýnda,
Muhtaç olduðunda yetiþir Hýzýr As anýnda.
Kem gözle bakmaz baþkasýnýn namusuna,
Yiðitlik varsa damarlarýnda dolaþan kanýnda.
Ýnsan geçirirse ömür miadýný helalinden,
Her gören feyiz alýr halinden ahvalinden.
Kim zalim olup da zulmederse bir insana,
Her iki cihanda da kurtulamaz vebalinden.
Ýnsan her çalýþtýðýnda dökerse alýnterini,
Yaradan artýrýr sevdalý gözlerindeki ferini.
Girdiði fani dünyadaki her savaþta,
Kazandýrýr insana yüce Allah ahiret zaferini.
Ýnsan dikerse sevgi fidanlarýný aþk ve þevkle ,
Can sularý verilir yorulmadan büyük bir zevkle.
Mizanýn önünde herkes kara kara düþünürken,
Sevince boðulur bu insanlar cennet-i alaya sevkle.
22/Mart/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.