Babasý onlarý evden sokaða attý Onlar ortalýkta, arabalarda yattý Kardeþlerine hep kucak açtý Yiðit, mert bir insandý Ramazan
Ekmeðini taþtan, topraktan çýkardý Kardeþlerine ele güne avuç açtýrmadý Bazen aç, bazen tok yattý kaldý Yinede yüzü güleçtir Ramazan
Ýnþaatlarda didindi durdu Acemi þoför insafsýzca vurdu Kardeþlerini ortalýkta koydu Gözü açýk ahrete gitti Ramazan
Turhani ona hayran olurdu Kardeþlerine ana baba oldu Plajlarda kutucuklar topluyordu Erken göçtü ahrete Ramazan
O genç yaþýnda aklý kýt kardeþine ve diðerine kendini hiçe sayarak kuçak açan Ramazan takdire þayan bir insandý. Keþke çýkar gözetmeyip herkes onun gibi olsa ne iyi olur.Her nedense insanlar sadece kendini düþünüyor. aþýkturhani
Sosyal Medyada Paylaşın:
aşıkturhani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.