seher yeli esiyor
kalmaya yerim yok þehrinde
iklimin adý gibi umursuzca gidiyorum
sarýlýp olmamýþlýða,
mayalanmýþ gurbetime kucak açýyorum...
gök yüzü ve yer yüzü arasýna sýkýþtý varlýðým
kendimi inkar derecesinde günlüðüm
küçüldükçe gözümde dünya
içimde büyüyen dipsiz karanlýkla gidiyorum
þaþkýn adýmlarýma ,
bildik rotalar arýyorum...
caným yanmamýþ gibi yaptým gözlerinden düþerken
uzatmalýydým ellerimi
silmeliydim ’AY’ tatlýsý hýrçýn bakýþlarýný
yakalanma korkusundayken hüzün sonrasý sessizliðe
çýðlýklarýmýn tek kürekli sandalýyla gidiyorum
tutamadýðým göz pýnarlarýma ,
gün batýmý yaðmurlar yazýyorum...
keþfettikçe seni düþlerime bile yitik kaldým
kahraman olmaktansa bir adým öte geçtim
kimin evladýyýmdým ki þu an evlatlýðým
ve ne kadarýmý býraktýn yarýna
ruhumu pay edip dünden bugüne
her þeyinden vaz geçebilmeyi öðrenmeliyim
unutmaya deðil yokluðuna alýþmaya gidiyorum
bedenimin üstüne bir avuç toprakta ;
senin hatrýna atýyorum....
isimsiz þiirler
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.