Ne sen sor ve ne de ben söyleyim!

Her akþam güneþin battý yerden
Nefesin muhayyilesinde yaþadýðým hasretten
Kalbimi hicrana gark eden o letafetli hüzünden vazgeçemiyorum
Suskunluðun bitaplýðýnda, duyulmayan çýðlýðýmda ve halimi kuþatan özlemdeyim


Artýk ömür dinmek üzere göçüyor
Sine –i efkârým acýlarý uzletin feyziyle söylüyor
Sükûtuma naðmelerin alýp götüren týnýsý refakat edip ah çektiriyor
Ne merak bitiyor, ne vakit müjdeyle kalbime iniyor, o hüzün halimde derinleþiyor


Söyleyecek bir çift sözüm kalsa
Aþk suhuletiyle ruhumun serencamýnda okunsa
Yüreðimin yangýnlýðý mýsralara aksederek engin gönülleri bulsa da
Ýçimin burukluðu, hali sefilliðimin durgunluðu ne çare olacak, feyiz aþkla akacak


Ne þarkýn ve ne de garbýn afakýnda
Yaþayan nefeslerin dinmeyen elemli hicraný duracak
Mana hakikati evrenselliðin maverasýyla aydýnlanacak, aklanacak
Kim neyi dilerse, muvazene için hesabý öncelerse, sevdaya hasredilen aþk kokacak


Gönül bir kýrýldý mý, devasý çok zor
Aðlayan yüreðin sancýsý inkiþaf merhalesinde ne kor
Durma, yeis içinde nefes alma, meraký budayýp umutsuz býrakma
Melal hissiz, insan inayetsiz, beþer kimliksiz olur mu, feda olmazsa aþk sorulur mu


Bülbülün derdini yanan iyi bilir
Suyun sessizliðinde manalaþan içselliði düþen yaprak gibidir
Hasret hakikat devranýnda vuslatýn ahengiyle ziyadeliktir, aþk kalp için erktir
Lafazanlýk edep vuzuhunda gaye deðildir, naiflik ruhun sayfasýnda zarafeti ülfettir


Ne gelmiþse baþýna hiç hayýflanma
Hikmetin gerekçelerini hakikatin marifetiyle bahtýn için sakla
Vaki olacak hadiselerden korkma, iradeyi maksadýn tefrika çýkartmak olmadýkça
Nefesin müddetinde vaktin suhuletini mizan için yudumla ve aþký bu manada akla



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: