Gül dermeye girdim gönül bahçesine Takýldý gözüm dallarda yüzlercesine Kayboldu birden bire bu yüzlerce gül Bana yalnýz seni vermiþcesine
Sen sonsuz ufuklarýn dile gelen meltemi Renklerin üstünde kýpýrdayan son manzara Gönül körfezime demir atan ilk gemi Gönlümde açýlýp kapanmayan ilk yara SEN
DAÐAL ým her baktýðým yerde sen Goncam ekmeðim aþým suyum nefesim sen Peþimden yorulmadan usanmadan koþan sen Hayata yarýnlara baðlayan umudum SEN SEN SEN... MEHMET DAÐAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DAĞAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.