Kaç kurtar kendini ruhum
Zülâl olmuþ yaþlarýma kirli soluklar iliþmeden
Kaç kurtar kendini nefesim
Dili lâl , kulaðý saðýr bir kader benimkisi biliyorum
Zaman geçmiþten geleceðe her sözü ile lekelidir artýk
Ve boyanýr tarih kokan hevesler pembe acýlarla
Daha dün yýkanmamýþ hayallerin
Suya deðmemiþ umutlarýn eline tutuþturulandý mavi
Daha dün cesaretin gecelere deðdiði
Yýldýzlarýn taç olduðu siyahýn incisiydi gözleri
Gök sonsuzluk zincirine tek halka ile tutunmaktadýr
Ölüm ensesinde uykuda
Bari uyanmasa
Ve kurur;
Zemzem’i kalmayan tenimin topraðý düþer satýrlarýma
Þiir olur her damla
Tarih kokar yanýðýyla
Bakma sana git dediðime
Bir kalemin ucu kadar yakýnsýn içime
Bu da yeter bir ömre
Bu þiirin bütün sözleri sana ait
Dün yazdýðým , yarýn yazacaklarým gibi
Özleyeceðim seni...