Kopamayýz mümkün deðil ayrýlamayýz palavralarý, Dökülüveren geliþigüzel kelimeler hep boþmuþ, Son bir kez bakayým dedim sesindeki tona... Unutmadým diyen sesin çatallýydý, Üzülmeni istemiyorum derken bile...
Geçmiþ o çoþku bitirmiþiz içimizde, Yok artýk o ölümsüz sevda anladým... Herkez sevda üstüne yazarya bildiðini sanýp, Öyle deðil sorumluluk artýnca bozuluyor o büyü... Kaldýramayýnca iki kalbin yükünü aðýr geliyor, kaçmak için bahane arýyor..
Evlilik aþký öldürmüyor sevgili, Taþýyamayýnca sevdayý ezilince altýnda ölüyor... Yok saymak ne kadar kolay deðilmi, Olmuyorsa olmuyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebeveyn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.