þetanla anlaþma imzaladým yar bugün,
aþk adýna ne kadar çok melek varsa,
vurdum hepisini kalbinden.
sýrtýmda bir senin yükün taþýdým ben,
karþýlýksýz bir yük,
ama acýyla,sancýyla,kederle dolu yük.
bügün bir senin aþkýn için aðladým,
hatýrýma geldikçe sen,
yeniden öldüm ben yeniden,
nasýl bir þeyki bu nasýl bir þey
geçmiyor ki bu aþk sancýsý geçmiyor yar
geçen bir þey var hayatýmda o da,
gençliðimden arda kalan kýrýntýlar.
köle miyim yoksa efendi miyim bu alemde
bilemiyorum yar bilemiyorum,
göz yaþlarýma bakarsan köleyim.
böyle asice ayakta kaldýgýma bakarsan efendiyim
ben neyim ey zalim ben neyim
ben kimim beni taþýyan bu adamda kim,
kimlerden ödünç aldým ben bu ruhu,
kimler teslim etim de bu hale düþtüm,
bu karanlýk yüz bana mý ait?
bu yýrtýk cümleler bana mý ait?
neden kendime yabancýyým böyle?
bir aþk bu kadar mý insafsýz oluyor?
beni bana neden böyle yabancý ediyor?
bu sorularla kendimi vuruyorum yar.
bu sorularla gökyüzünden aþagý düþüyorum.
ne yapsamda geçmiyor ki bu sancý,
geçmiyor yar geçmiyor.
vedat yýldýrýmmmm