ŞAMAR

Yamaçlarý,
gurbete eðik,
derin, yeþil vadilerde,
aðaç köklerinin,
tuzakladýðý patikalarý,
kemer kemer kuþanýrken belimize,
çiçekleri öpe öpe gezinen,
kelebeklerin peþindeydik.
Kaçak bulutlar el koyduðunda,
güneþimize,
uzanýp kayalarýn,
sýrtý sýcak tarafýna,
adýný söyleyemediðimiz,
uzak ülkelere giden,
babalarý özledik.

Kimi bayramlarda,
yalnýzlýk doldurdu ceplerimizi.
bu yüzden,
koynumuzda sakladýk yar gibi,
þekerlerimizi.
renkli kaðýtlarýný ’para’layýp,
misket oyunlarýnda,
bir kazandýk bir kaybettik,
akþam eve dönmedik,
çok üzdük annemizi.
Ders olsun niyetiyle,
hiç hiç örselenmedik.
bir sonraki kayýpta,
ne aþka ne yalnýzlýða,
ne dost kazýðýna karþý,
baðýþýk hale getirilemedik.
Her darbede ince dallardan beter,
eðildik, kýrýldýk,yenildik.
Kara lastikli çocuklardýk.
Kunduralý sevimlilerden deðildik.
Her yýrtýkta enseye bir þamar atsýn,
yenisini alsýn diye,
babalarý bekledik.

Kimi asfalt oldu,
Kaddafi’nin çölünde.
görmek için son resmini,
on yýl bekledik.
Kimi döndüðünde,büyümüþtük.
terkedilmiþti kara lastikler.
Giyilmiþti kunduralar.
Pantolonu patika kemerli,
diz kapaðýndan yýrtýk çocuklar deðýldik.
Çýkarýp cebimizden þeker kaðýtlarýný,
para diye gösteremedik.
birbirimize dokunmaktan korkan,
ayný kaný taþýyan ,
hayaletler gibiydik.
Büyüdüðümüz yalandý aslýnda,
sakal býyýk.
Babalarý çok özledik.

Gittikleri uzak ülkeleri,
coðrafya da öðrendik.
Kuþ uçuþlarýný ezberledik.
Harçlýksýz okul sabahlarýnda,
otobüs duraklarýnda,
biletsiz asýlmaya yeltenirken hayata,
çok sobelendik,
Oturup asfalt kenarýndaki topraða,
aðlayýp rezil olmasýn diye insansý kalabalýða,
þekerini uzatýp içimizdeki çocuða,
babalarý bekledik.
















Sosyal Medyada Paylaşın: