Perde
Oyuncular:
Tanýdýðým-tanýmadýðým insanlar
Mekân: Yer-gök yýldýzlar
Ýncik-boncuk
Yazar:
Tanrý
Yönetmen:
Bir sahtekâr
Suflör:
Ýçimdeki çocuk
I. Sahne.
Minik yýldýzlar diz çökmüþ
Saf-saf
Ay dedenin anýlarýný dinliyor
Büyükayý ninni söylüyor yavrularýna
Esneyerek
Afacanlar mýþýl mýþýl uyuyor
Tekir kedinin kuyruðuna tutunmuþ
Küçücük bir çocuk
Büyüyor.
Güneþ; cam þekeri
Bulutlar; pamuk…
II. Sahne.
Venüs öyle güzel ki
Çatlasa da hasedinden tanrýçalar
Ben imreniyorum
Þarkýlarýn bile umurunda deðil aþk
Çekilmiyor yalnýzlýk
Evleniyorum.
Nasýl olsa karnýmýz tok
“Zeus’un ateþini çaldým bu gece
Gel ýsýnalým” diyorum eþime
Tatlý bir kederle gülüyor
Anlýyorum.
Evde kömür yok
Tren-gurbet
Sýla-hasret, ekmek-iþ
Her gün savaþýp
Diþe diþ.
Yenmemiz gereken devler.
Ve masa üstü notlarla
Seviþmeler…
“sevgilim çocuklar komþuda
Anahtar paspasýn altýnda”
Sýrtýmýzda sandýk sandýk yükler
Sandýklarýn içinde
Henüz bedeli ödenmemiþ
Ve yaþanmamýþ özgürlükler
Bak yine o kör olasý þarký radyoda!
“Düriyemin güðümleri”
Ah be Düriyem!
Yasakladýlar bizi
Sadece geceleri seviþtik senle
Seyrek de olsa
Dingin rüyalarda
III. Sahne.
O þerefsiz, düzenbaz, hilebaz, þeytanýn dengi
Kendisi dedemden de ihtiyar
Bir sefa pezevengi
Birazcýk yaþlandým diye
Hüzünlü þarkýlar göndermiþ bana
Dur maestro çalma!
O fesat tohumu sahtekâr yönetmen
býyýk altýndan gülerken
Sonbahar þarkýlarý istemiyorum
Vakit henüz çok erken
Ben içimdeki çocuðu dinliyorum
Sen bana arsýzca
Verdiðim ezberi oyna diyeceksin
Yalanlar söyleteceksin
Biliyorum
Hasretlerle, cefalarla,
Ayrýlýk ateþiyle piþirdim toprak bedenimi
Haksýzlýklarýnla sertleþtim.
Gözyaþýmla su verip demire
Çelikleþtim
Ölümsüzleþtim ben
Sen karanlýklarýn içinde güçlendin
Ey iblisin uþaðý!
Ben ýþýðýn orta yerinde
Savaþamazsýn benle
Söyleyin þarkýlar mutluluktan çalsýn
Maestro nerde?
Açýn tüm ýþýklarý
Her yer aydýnlansýn
Perde
Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.