Perde

Oyuncular:
Tanýdýðým-tanýmadýðým insanlar

Mekân: Yer-gök yýldýzlar
Ýncik-boncuk

Yazar:
Tanrý

Yönetmen:
Bir sahtekâr

Suflör:
Ýçimdeki çocuk


I. Sahne.

Minik yýldýzlar diz çökmüþ
Saf-saf
Ay dedenin anýlarýný dinliyor

Büyükayý ninni söylüyor yavrularýna
Esneyerek
Afacanlar mýþýl mýþýl uyuyor

Tekir kedinin kuyruðuna tutunmuþ
Küçücük bir çocuk
Büyüyor.

Güneþ; cam þekeri
Bulutlar; pamuk…


II. Sahne.

Venüs öyle güzel ki
Çatlasa da hasedinden tanrýçalar
Ben imreniyorum

Þarkýlarýn bile umurunda deðil aþk
Çekilmiyor yalnýzlýk
Evleniyorum.

Nasýl olsa karnýmýz tok
“Zeus’un ateþini çaldým bu gece
Gel ýsýnalým” diyorum eþime
Tatlý bir kederle gülüyor
Anlýyorum.
Evde kömür yok

Tren-gurbet
Sýla-hasret, ekmek-iþ
Her gün savaþýp
Diþe diþ.
Yenmemiz gereken devler.
Ve masa üstü notlarla
Seviþmeler…

“sevgilim çocuklar komþuda
Anahtar paspasýn altýnda”

Sýrtýmýzda sandýk sandýk yükler
Sandýklarýn içinde
Henüz bedeli ödenmemiþ
Ve yaþanmamýþ özgürlükler

Bak yine o kör olasý þarký radyoda!
“Düriyemin güðümleri”

Ah be Düriyem!
Yasakladýlar bizi
Sadece geceleri seviþtik senle
Seyrek de olsa
Dingin rüyalarda


III. Sahne.

O þerefsiz, düzenbaz, hilebaz, þeytanýn dengi
Kendisi dedemden de ihtiyar
Bir sefa pezevengi
Birazcýk yaþlandým diye
Hüzünlü þarkýlar göndermiþ bana

Dur maestro çalma!
O fesat tohumu sahtekâr yönetmen
býyýk altýndan gülerken
Sonbahar þarkýlarý istemiyorum
Vakit henüz çok erken

Ben içimdeki çocuðu dinliyorum

Sen bana arsýzca
Verdiðim ezberi oyna diyeceksin
Yalanlar söyleteceksin
Biliyorum

Hasretlerle, cefalarla,
Ayrýlýk ateþiyle piþirdim toprak bedenimi
Haksýzlýklarýnla sertleþtim.
Gözyaþýmla su verip demire
Çelikleþtim
Ölümsüzleþtim ben

Sen karanlýklarýn içinde güçlendin
Ey iblisin uþaðý!
Ben ýþýðýn orta yerinde

Savaþamazsýn benle

Söyleyin þarkýlar mutluluktan çalsýn
Maestro nerde?
Açýn tüm ýþýklarý
Her yer aydýnlansýn

Perde


Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın: