Doyumsuz yaþadýðým çocukluðumu özlüyorum...
Deliler gibi salýncaktan salýncaða
uçarcasýna koþmak...
Oysa ne kolaymýþ hayat o zaman
oynamaktan terleyince
susadýðýný hissederek
çeþmeye aðzýný dayamak...
Kana kana suyun tadýna varmak...
Þimdi anlýyorum...
ne kadar kolaymýþ MUTLULUK
Akþam olduðuna üzülmek
oynamak için biran önce uyuyup
sabahýn hemen olmasý için dua etmek.
Ne kadar da deðiþmiþim þimdi.
Dualarým bile farklýlaþtý artýk.
Oyun yerine gerçek hayatta yaþama mücadelesi veriyorum þimdi...
Çocukluðumu özlüyorum...
Ýçimde saklý duran minik kýz çocuðunu özlüyorum...
Yine þýmarmak
Koþmak, baðýrmak isityorum...
Ey minik kýz!...
sana sesleniyorum...
Bir ses ver artýk...
her gün yeni bir umutla seni bekliyorum.
Çok özledim....
NERDESÝN?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.