MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KENDİ YOKLUĞUM
dursun tiftik

KENDİ YOKLUĞUM



Fýrlattý attý cebindeki gece mavisini
Uðrunda aþklara dalmýþtý oysa
Rahat deðildi yüreðinin içi
Kýrýlmýþtý umutlarý hoyratça
Bulanýktý tüm düþünceleri
Neydi onu salan karanlýklara

Þöyle bir hatýrlayýverdi geçmiþi
Dönemem dedi karanlýk tuzaklara
Terk ettim tüm yasak mekânlarý
Ýhtiyar dedim sevdalara
Çok derinlerde kilitli cânân
Elveda demek kolay olmadý aslýnda


Deðiþmiþti dünyanýn seyri
Uzandý deli divâne yaralara
Rüzgâr bile eski rüzgâr deðil ki
Samyeli dündü poyrazlara
Utandý, kendinden geçti birden
Nâlân kalbini saldý çocukluðuna…
Artýk aldýrmýyordu kendi yokluðuna…


(OCAK-1999)

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.