S E V G İ L İ (11)

Güneþli Bir bahar sabahý,
Kuþ sesi ile Uyandým sevinç’le,
Senle karþýlaþacaðým için de
Ýlk aklýma gelen sen oldun sevgili,

Pýr, pýr Atan yüreðimle ,
Sevinç gözlerimden okunuyordu…
Biricik aþkýma kavuþma,
Heyecaný sarmýþtý içimi.

Islak ve sýcak dudaklarýna ,
Bir an önce dokunabilme arzusu ile,
Merdivenleri koþar adýmla çýkýyordum,
Yýllarýn verdiði özlemle devam dý yola.

ilk kez uçaða binme korkusu yaþýyordum,
Ve her þeye raðmen gitmeliyim,
Heyecandan korkularý’mý unuttum bir an ,
Karþýlaþtýðým manzara görmeye deðerdi.

Kýrmýzý gülü elinde karizmasý yerinde,
Kýrantüvalet giyinmiþ köþede bekleyen,
Sevgili…Yüzün de neþesi gözleri parlýyordu.
Tarifi olmayan bir sevgiyle seviyorum.

Sensiz bir dünya istemem,
Sen yanýmda ol sevgilim diye
Sessiz çýðlýklar atýyordu,
Aman maalesef bu sevgi haykýrýþý.

Kýsa sürdü çok sevdiði aþkýný,
Bir süre sonra kayýp etti .
Yýkýldý… Çöktü yerine,
Tüm hayalleri yýkýldý onca özlem
Bekleyiþler birden , sona erdi perde çekildi .
10.2.2010 GÜLÞEN Sarýoðlu Samsun

Sosyal Medyada Paylaşın: