SON İSTASYON

Bir yolcu bekler bu son istasyonda
Bekleþir ardýnda bir sürü seven
Aðýtlar yakýlýr
Dualar edilir
Hazin hazin sallanýr mendiller
Bir tiren kalkar bu inilmeyen istasyondan
Bir aðýt
Bir çýðlýk
Bir hýçkýrýk sesiyle
Gider sonsuzluða doðru nazlý nazlý
Bomboþ kalýr
Ufka uzanan eller
Gözyaþlarýyla yýkanýr mendiller

Bir rüzgâr eser deli dolu
Yaðmurlar yaðdýrýr
En kuru pýnarlardan
Alýcý kuþlar gibi
Döner bir kara bulut
Kara bulut yüklü
Kara bulut sancýlý
Nelere gebe kim bilir
Akýbet ne gösterir
Gazap ve rahmet yan yana
Bir film þeridi canlanýr
Canlanýr hatýralar sisli bir perdede
Ve dedirtir ki insana
Tavana dikilmiþ donuk gözlerin lisanýyla
Meðer neler de sýðarmýþ
Kýsacýk bir ana

Kar düþer mor daðlara
Çýð düþer yüreklere
Yaprak yaprak aðlar aðaçlar
Solar soðuktan ayazdan
Yemyeþil kýrlarýn rengi
Kurur çiçekler dallarýnda
Adý nedir bu mevsimin
Ne vakit gelir bilinmez
O geldiðinde titrer korkudan
Ne varsa yer yüzünde
Bükülür beli zamanýn
Tutmaz olur dizleri
Son nefesini verirken güneþ ufukta
Kararýr gökyüzünün
O masmavi gözleri

Bir yolcu bekler bu son istasyonda
Bekleþir ardýnda bir sürü seven
Gözler yaþlý
Yürekler buruk
Sözler boðuk
Açýlan þu kapýdan girilince içeri
Artýk her þey biter faniliðe dair
Aslýnda yeniden baþlar çok þey
Hayat
Acý
Korku
Umut
Ve sair

Gidenler gider
Dönmez bir daha geri
Bir fasýl sonra
Gidenleri özleyenlerin ardýndan
Yeni yolcular bekler
Hiç bir yolcunun inmediði bu istasyonda
Buluþmak ümidinde yeniler
Önden gidenlerle
Donmuþ bir zamanda
Bambaþka bir mekânda
Çok uzaklarda buralardan
Çok uzaklarda
Ötelerde
Maverada

18.03.2010 / ÇORUM
Sosyal Medyada Paylaşın: