Serzeniş

Bir zamanlar hayatým, yýldýz gibiydi.
Güneþimin verdiði ýþýk ve sýcaklýkla parlayan...
Ben mi söndüm, yoksa güneþim mi karardý?
Galiba sürem doldu ve bir yýldýz kaydý.

Sevgimizi, umman deniz gibi sanmýþýz,
Sonsuz, göz alýcý...
Hep uzaklara, ufuklara bakmýþýz.
Gözü baðlayan, aldatýcý...
Ardýmýzý döndüðümüz kýyýlarýda varmýþ.
Unuttuðumuz, inandýrýcý...
Kayalarý da yýpratan, denizin dalgalarýymýþ.
Ýç acýtan, yýpratýcý...

Gökkuþaðý gibi rengârenk duygular,
Rengini kaybetti, silindi, donuklaþtý.
Koþup yaklaþayým, bulayým dedikçe,
Hýzla benden kaçtý, hep uzaklaþtý.

Kardelenler gibi olmak vardý,
Yüreði donduran bakýþlarda bile...
Ne yazýk!
Kuþatan soðuðunda bile,
Ýçi ýsýtan güzelliði, gücü olmalýydý...

Serpil Çýnaroðlu 12.03.2010


Sosyal Medyada Paylaşın: