Daðlarýn eteðinden tutundum yürüyorum Karanlýk bir gecede, çamura bata bata. Ay saklamýþ kendini, yýldýzlar göz kýrpmýyor Yitik olan benliðim, kendimi arýyorum. Daðlarýn eteðinden tutundum yürüyorum.
Karanlýðý deliyor yýrtýcý bir kuþ sesi Aðaçlar bir canavar höykürüyor üstüme Kaprisli bir bakire, bu karanlýk gecede Bastýðým toprak sanki duyuluyor nefesi Karanlýðý deliyor yýrtýcý bir kuþ sesi.
Aðlýyorum yaðmurda silen yok gözyaþýmý Bir aðaç kovuðuna atýyorum kendimi Þimþekler karanlýðý yýrtsa da, bakirenin Yastýk gibi göðsüne yaslýyorum baþýmý Aðlýyorum yaðmurda silen yok gözyaþýmý.
Çanakkale 17/03/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Berçin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.