Elem Verici Ayrılık

Yerde ve gökte ne varsa,
Kulluða mahkum.
Yeri göðü kahreden,
Kuvvetin önünde.

Hadi gelsin ilim dellâllarý,
Bu göklerin çatýsý altýnda,
Nere kaçacaklar?
Battý, gitti nice maðrurlar.

Kendi saplantýlarýnýn,
Körlüðünde kalan insan.
Her nimete isyan eder.
Baþý havada maðrur.
Kýpýrdasa gayret sarfetse,
Gerçeði bulmakta çekinir.
Gurur giysileri içinde, baþý dik.
Hýrsýndan çýldýrýr,
Hareketi kendisini bile þaþýrtýr.
Bu korkular þaþkýnlýklar niye?
Ey dünya sevgisine sarýlmýþ ruhlar.

Ey hüsrana yuvarlananlar!
Gözleri yerinden kayddýran,
Büyük sýkýntý,
Elem verici bir ayrýlýk,
Sonsuz bir hicran,
Sizleri bir gün yakalar ve çarpar.
Can boðaza dayandýðý zaman,
Ölüm korkusundan,
Ayaklar birbirine dolaþtýðýnda,
Tam ayrýlýktýr,
Sevgi dünyasýndan.

Ey insan!
Kalbini ýsýtsaydýn,
Rabbini severdin.

Ey nefesi týkanan!
Ey ölmek üzere olan insan!
Bir gün kavuþacaksýn Mevlana.
Cennette Rahmeti,
Cehennemde azabý olan Allah’a.
Þimdi sana fayda mý verecek,
Dikilmiþ putlara koþman.
Bu acý ama gerçek.

Yazýklar olsun!
Böðründe çörekleþmiþ kiniyle,
Yenik düþenlere.
Yazýklar olsun!
Halkýna zülmeden insana.
Yazýklar olsun!
Gaflet vadisinde,
Heder olup gidenlere.
Yazýklar olsun!
Toprak üstünde,
Ölü olarak yürüyenlere.

Edirne / 2008


Ali Kýlýç Kakiz
Sosyal Medyada Paylaşın: