ŞEHİT VE ÇANAKKALE.

Allah deyen, hak hakikat bilendir.
Mümin kullar, devletini sevendir.
Korunmalý bu deðerler bilinsin.
Þehit olan Mehmetçikler sevilsin.

Peygamberim överdi meyhitleri.
Kuran derki yücelttik, þehitleri.
Þehit olan, sanmayým ki ölüdür.
Rabbim Allah diyor, onlar diridir.

Þehitlikte gazilikte muteber.
Vatan deyip canlarýný verenler.
Yardým eder yüce Rabbim onlara.
Allah Allah deyip, coþan kullara.

Doksan beþ yýl önce, Çanakkale’de.
En güçlü ordular, Seydülbahirde.
Size saldýranla, sizde savaþýn.
Vatan millet deyip, Hakka ulaþýn.

Gemilerde toplarýyla geldiler.
Ýman ateþiyle hep eridiler.
Þehitler ölürken bile güldüler.
Yüz binlerce, ölü verip gittiler.

Þan verdik tarihe, Çanakkale de.
Ölü diye bakma, yatan Mehmede.
Rabbim diyor, ölüm yoktur, þehide.
Onlarýn yerleri, hazýr cennet de.

Ýþte Çanakkale, iþte biz Türkler.
Ecdadým böyledir, vataný sever.
Ülkem, bayrak millet, birdir bütündür.
Düþmanlýk yapanýn, sonu ölümdür.

Türkmendaðlý derki, bu bir destandýr.
Savaþý kazanan, ancak imandýr.
Mustafa Kemal le, þanlý ordusu.
Allah deyenlerin, olmaz korkusu.


HÝLMÝ CAN.
15.MART.2010.
(2589)

Sosyal Medyada Paylaşın: