Ayrýlýk, ezaplar, bu ýzdýrablar
Her gün yavaþ-yavaþ yandýrdý beni.
Sýrdaþ oldu bana acý þaraplar
Bu hayat, ey dostum, çok kýrdý beni...
Ýçimi içimden yandýran odlar
Cehennem ziftitek sardý kalbimi.
Vefasýz sevgiler, vefasýz dostlar
Parça-parça etti, yardý kalbimi...
Bitmekten habersiz uzayan yollar
Yanlýþ menzillere götürdü beni.
Dünyaný fýrlanýp dolanan yollar
Kaçtýðým yerlere döndürdü beni...
Döndü hatýraya, uzak geçmiþe
O mutlu günlerim, aziz günlerim...
Zay etti, dönderdi beni derviþe
Dostlarsýz günlerim, sensiz günlerim...
Bu fani, ikiyüz, anlamsýz hayat
Beni her fýrsatta arkadan vurdu.
Bu haksýzlýklardan yürek vermiþ çat
Hayat denen, ey dost, beni çok yordu...
Akarsýz yaþamým ezmimi kýrdý
O kadar cansýzým... cisimler gibi...
"Bir gün giden döner..." diye kandýrdý
Þu zavallý yürek kendi kendini...
Ne güzel günlerdi o eski günler
Mutluydum hayatýn her bir anýnda.
Þimdi kalbi almýþ dertler, hüzünler
Çün ne dost, ne de yar yoktur yanýmda...
Bak, dostum, doðuyor yeni bir güneþ
Her sabah gelince mavi denizden.
Yine umut dolu gelir o ateþ
Alýr bizi yine umutlar bizden...