İstanbul
Sözcüklere sýðdýramam, üstelik mecalim yok tarife.
Nadaným ben, meðer yürek sesim, ilham olsun arife.
Dünyada eþin de yok, benzerin de adým kadar eminim.
Yemin etsem; “sen dünyasýn, dünya sen” boþa gitmez yeminim
Durgun denizlerde, mahzun bir sandala benzer süzülüþün
Bazen de, yalnýz kalmýþ bir kuðuyu andýrýr üzülüþün.
Þu gizemli sokaklarýn öyle ki; asýrlara münhasýr…
Görmeden seni, anlatabilmek imkânsýz, yetmez bin asýr
Ey Ýstanbul! Seni görmek; inan Yahya Kemal’i görmektir,
Fatihler, Yavuzlar gibi nice sultan cemali görmektir.
Bir yanýn Anadolu, diðer yanýn; huysuz mu huysuz bir yâr
Sana koþuyor bütün insanlar, akýn akýn, diyar diyar…
Ne sevdalar yaþandý, kim bilir ki þu surlarýn yanýnda,
Hüsrana yelken açmazdý sevgililer, o aþk meydanýnda.
Kýnalý saçlar dalgalansýn yine yüz yýl öncesi gibi…
Her bir karýþýn hatýradýr, sanki sevda güncesi gibi…
Sen, filmlerin, eriþilmezliklerin, iç çekiþlerin þehri!
Sen ey aþklarýn, sevdalarýn, göz nuru nakýþlarýn þehri!
Sana uzanmak, seni kucaklamak o kadar kolay deðil.
Öpeyim bir kez, kýr kibir zincirlerini azýcýk eðil!
Eð baþýný, Boðaz’ýn serin sularýnda yýkansýn yüzün.
Al senin olsun istemem, yâr olmaz ne gece ne gündüzün.
Baðrýnda pýrlantalar dizili, göz kamaþtýrýp parlýyor,
Kem gözler, üzerinden, parça parça sökerek toparlýyor.
Tarihin þahitliði seni haklý çýkarýr her davanda,
Sanki binlerce çeþit derde deva barýnýyor havanda.
Taþýn altýnmýþ, topraklarýnda altýndan kolyeler saklý,
Gören hiç bir göz; cazibenden uzak kalamaz ki yasaklý.
Bir ayaðýn Batý’da, gizemli yollarda yolcudur sanki
Herkes kýskanýyor seni senden, her biri kolcudur sanki…
Uzak diyarlarýn gurbeti, o diyarlar sýladýr sana,
Uykuda geçen her bir saniyem inan fasýladýr sana.
Senden ayrýlmaz ruhum, ölsem bile þark’ýn ücralarýnda,
Hayat su gibi, zaman hýzla akýp gider mecralarýnda.
Yankýlanýr üstünde gök kubbeden gelen ihtiþamlý ses,
Kimine özgürce bir vatandýr mekânýn, kimine kafes.
Bedenini sarsýyor, yýpratmaya ant içmiþ bütün varlýk,
Ömrünün sonu gelmekte, ensene çökmüþ ihtiyarlýk.
Yýðýn yýðýn akýyor kalabalýklar, sanki son demindir
Haykýrýþlarýn imdat gibi, bakýþlarýnsa matemindir.
Sana yakýþmýyor ki hüzün, layýk görmem asla acýyý,
Aç kollarýný sarýl bana, bitir içimdeki sancýyý!
03/2010/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.