AŞKININ ENKAZI

Bir deli dalgaydýn sen, denizlerden gelen,
Coþtukça çoþan, tokat gibi çarpan,
Bir o kadar da boyumu aþan,
Sendeledim, düþer gibi oldum,
Ama bak, karaya vurmadým.

Bir fýrtýnaydýn sen, semalardan gelen,
Esip gürleyen, içimi buz gibi soðutan,
Yoruldum, yürüyemez hale geldim,
Ama bak, ayaktayým düþmedim.


Bir fay hattýydýn sen, topraktan gelen,
Beþik gibi sallayan, dengemi bozan,
Korktum, aþkýnýn enkazý oldum,
Ama bak, çarpýyor kalbim ölmedim.

Son sözüm ne bilmek mi istersin;
Yýldýrým olsan; önce kendine düþersin,
Sel olsan; önce kendin boðulursun,
Alev olsan; önce kendini yakarsýn,
Deprem olsan; önce kendin çökersin.
Aþka aþýk olsan, önce kendini deðil,
Yalnýz ama yalnýz beni seversin.

Aysel AKSÜMER

Sosyal Medyada Paylaşın: