BETERİN BETERİ VAR…
Camii Avlusu Sohbetleri – 1 Ge bakam Ýbram, çay getisene bize
Niye asýk suratýn gene,
iþ bulamadýn, ondan mý?
Aracan akadaþ, vazgeçmecen hemen
Gadir Mevlâm bi gapý gapasa ötekini açamýþ
Bak sana biþe annatayým,
þofor Ýhsan’ý hatýrlýyon mu?
Camii cemaatindendi hani,
hiç gaçýrmazdý vakit namazlarýný
Sabah iþe camiden gider,
akþam namazýný camide kýlar dönedi eve
Gelmiyo þimdilede hiç,
cumaya bile gelemez oldu,
Biliyon mu neye?
Ýyi dine bah, annatmam bi daha,
Þimdi bunarýn büyük olu Celâl
doðuþtan sakattý biliyon
küçüðüde maþala aslan paçasý mübarek
ama Allah va, tüm aile çok sever birbirini
hepsinin tek derdleri,
böyük evlâtlarýnýn mutluluðu.
Oda akýlý çocukmuþ aslýnda,
bilgisayar kullanmayý öðrenmiþ
enternet sitesimi ne
ondan bile yapar olmuþ bi baþýna.
Sonracýma kardeþi de öniversite kazanmýþ
ama dondurmuþ hakkýný, babasýna;
“ben askere gidem gelemde okurum sona” demiþ,
meðer oðlanýn niyeti baþkamýþ ya ama demiyo heç kimseye…
Hüsam tazeleyive evlâdým þo çaylarý…
Ah, ah Ýbram ah saðlýk gibi nimet yohmuþ
Bah sen sapasaðlam adamsýn çok þükü,
elin kolun ayaðýn tutuyo, aklýn çalýþýyo
neyse, nerde galmýþtým?
He iþte bu Cemâl oðlan para biriktiriyomuþ,
ama kimseye haber vermeden
Askere gideken yatýmýþ parasýný bangaya
gomando olarak gitmiþ varmýþ peygamber ocana
ödemiþ vatana borcunu
baþý dik dönmüþ baba ocana
Mahale gýzlarý yanýyo bu delikanlýya peh yahýþýhlý
canýna can, þânýna þân,
boyuna boy gatmýþ sanýrsýn
göðsü gabarýk geziyo çocuk,
al al yanaklar can fýþkýrýyo
ondan sonracýma dine bah noluyo?
Hemen iþe baþlamýþ Cemâl,
para biriktimiþ bi sene daha
Gidiyo bi araba alýyo, çekiyo kapýnýn önüne
Ýkinci el ama temiz araba, rengi kýrmýzý,
cilâlatmýþ bi de pýrýl pýrýl.
Sabah görmüþ evdekiler,
sürpriz yapmýþ onnara.
Ýhsan gadeþim o gece yatsýda annattý bana
iki gözü iki çeþme hem seviniyo, hem aðlýyo
son geliþidi cemaate zaten,
gelemedi garibim bi daha…
Cemâl o ara eliyet gursuna yazýlmýþ gazanmýþ
Gazandýn deye kaat vemiþle eline,
“ eliyetinide bi haftaya galmaz alýrsýn ” demiþle
araba gapýda duruyo gýcýr gýcýr,
çocukta niþan takmýþ yeni, sevdiceði yanýnda
gençle ya bunnar, gaynýyo ganlarý ikisinin de
“baba bi tur atsak arabayla” demiþ Ýhsan’a
ne desin ki adamcaz, “dikkatli olun ama”
diyebilmiþ sadece arkalarýndan…
Ýki genç sevdâlý binip gitmiþle heyecanlý
Çok geçmemiþ çalmýþ evin telefonu,
Polis aramýþ Cemâl gaza yapmýþ deye…
Bi goþu vadýk hastaneye,
niþanlýsý olan gýz eyidi,
Ama Cemâl, ah Cemâl,
yiðit Cemâl, gomanda Cemâl…
Yatýyo boylu boyunca, gözleri açýk,
baþý gocaman sargýlý…
Oraya yýðýldý Ýhsan gardeþim,
bayýldý evlâdýný öyle görünce.
Bi sedyeye de onu yatýdýk, anasý evde periþan,
Haber veren deye telfon açtým ki bi feryat
Sakat olan çocuklarý Celâl baþlamasýn mý deli gibi
“gadaþým nere gettin sen deye” aðlamaya.
Sona ben dohtorun yanýna çýktým,
ne olmuþ delikanlýya, nesi vamýþ deye.
Ah be Ýbram, beterin beteri va deler ya,
Va iþte ben o gece gözümle gördüm bunu.
Cemâl, Yusuf yüzlü yiðit Cemâl,
bitkisel hayata girmiþ…
Kazada baþýnýn sol yanýný hýzla çarpmýþ cama
Ve o an gitmiþ aklý çocuðun,
pelte gibi o koca vücut.
Ýki metrelik oðlan,
anasýný babasýný kucana alýp,
merdiven çýkan delikanlý,
golunu galdýramaz olmuþ.
Rabbim düþmanýma böle dert vemesin Ýbram…
Dört sene geçti üstünden gosgoca.
O vakit bir ay zor yaþar demiþti doktor ama
Vadesi dolmamýþ demek, aha bak
yaþýyo hâla, yaþamak denise ona
o gariplerinde çekecek çilesi varmýþ ya, neyse.
Cemâl o arabayý neden almýþ biliyon mu?
Dermiþ ki anasýna hep; “abime bi ev býrakmah lâzým,
bugün biz bahýyoz ama yarýn biz olmayýnca
gim bahar o garîbe, evi olsun bâri,
alýr gendi gibi bi gâribi yanýna, oda ona bahar.”
Gözlerin doldu seninde,
aðla Ýbram’ým aðla,
insanýz hepimiz, aðla
ama hâline þühretmeyi de unutma.
O gün bugün yataða mahkûm gomando Cemâl,
Boðazýný delmiþler, boru tahmýþla,
nefes alsýn boðulmasýn deye,
Lapa ile besliyo anasý, hazýr mamayla yani,
baþka da biþey yiyemiyo…
Anasý Saadet haným nöbet tutuyo baþýnda,
yýllardýr dua ediyo kadýncaz.
Bir umud iþte, belki geri döner deye
bekliyip duruyo yaþlý gözlerle.
Büyük oðlan doðuþtan sakattý ama
gonuþmasý, aklý yerinde heç olmasa,
Oturduðu yerdende olsa, iþ yapabiliyor
ya Cemâl?
Zavalla bin beter oldu abisinden,
ona acýken, acýnasý duruma o düþtü…
Hanýmý küçük oðluna,
Ýhsan’da büyüðüne bahýyo þimdi,
Ondan iþte ne cemaate ne de gezmeye gidebiliyolar,
tüm aile eve mahkûm.
Gomþularýn ve ahrabalarýn yardýmý ile
Geçinmeye hayatta galmaya çalýþýyola…
Sen sen ol Ýbram þükret her zaman hâline,
bah nasibimizde varmýþ, içtik çaylarý mis gibi.
Ooo öðlende okunuyo, Aziz Allah
Hadi beraber gýlalýmda,
sen de git sora iþ aramaya.
Unutma sakýn Ýbram’ým,
beterin beteri var…
Neyzen Muharrem Dere
9 Mart 2010 – Çarþamba / 16. 21 –
Baþakþehir - Ýstanbul * Yaþanmýþ bir olaydan kurgulanmýþtýr, aile hâlen Ýstanbul’da yaþamaktadýr. Beraber çalýþtýðýmýz ve dostumuz Sibel Beylen vesilesiyle tanýma imkâný buldum aileyi, Allah yâr ve yardýmcýlarý olsun. Bu þiirin ve yakýnda çekilecek olan klibinin + ses kaydýnýn tüm telif haklarý "Sibel Kaygusuz Beylen’e" aittir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.