1. hüznün mevsimidir sonbahar topraðý örten sarý yapraklarýn kokularý bir ömrün yaþadýðý ayrýlýklarý hatýrlatýr güneþin kollarýndan kurtulur yeryüzü ve ismini bilmediðimiz çiçekler devrilir birer birer solar bütün yeþillikler gün ortasýnda
2. sonbaharda sensizlik çelik pençeli bir el gibi sýkar yüreðimi damla damla soluklaþan bir günün akþamýnda baþlar yine,karþýlýksýz bir aþkýn ölüm töreni bu aþk nereye varýr sevgili alev kanatlý meleklerin ruhuma taþýdýklarý þeytan ayetleri her gün biraz daha sana yakýnlaþtýrýyor beni dinmeyen fýrtýnalarýn sonu gelmeyen gözyaþlarýnýn mevsimidir þimdi çare yok,tekrar dirilecek mezarýna sýðmayan ölü yüreðimde damýttýðým acý yaðacak yeryüzüne cehennem gibi kaynayan ateþ okyanuslarý kuþatacak düþlerimi ne evlerin ýþýklarý yanacak ne caddeler aydýnlanacak ay küsüp gidecek bilinmeyen bir ülkeye ve yýldýzlar teker teker dökülecek yere silinecek gündüzden kalma nesnelerin hükmü ne renklerini algýlayacaðým ne de duyacaðým kokularýný
3. bir mansenila aðacýnýn gölgesinde yatarken mührü silinmeyen tek sen kalacaksýn bilincimde
4. parçalanmýþ bir aþkýn son çýðlýðýdýr ýsýrarak kanattýðým dudaklarýmdan geceye yayýlan acý beyaz bir bulutun sýrtýnda sana da ulaþacak sende tadacaksýn bu acýdan
5. saatlere bakmaktan korkar oldum her gece her gece bir bataklýða dönüþüyor zaman uynýlmayan uykulara dalsam diyorum boðulsam ve hiç yaþamamýþ gibi unutulsam sensizlik geçermi ki
6. bir çocuk oyununa döndü kendimi kandýrmalarým düþlerine giriyor mu duvarlara ismini kazarken kanattýðým parmaklarým neyi anlatýr,firar ettirerek yüreðimi her gece mavi bir uçurtmanýn kanadýnda sana geliþim
7. havada sarý yaprak kokularý ilerleyen geceye yayýlýyor
çýlgýnca akan bir nehrin iki ayrý kollarý gibi yakamozlarý çoðul bir denizde buluþacaðýz sanki gel diyebilirmiydim,çaðýrbilirmiydim seni hayat denen ayný suda boðulmaya hiç gitmediðini sanarak adýný yankýlýyorum içimin derinliklerinde gideni geri çevirebilirmiydim ’gitme kal’diyebilirmiydim akýp giden suya
8. sonsuz yalvarýþlar içi boþ sözcükler gibidir anlamlarý bir yere varmayan
9. annesi üzülmesin diye ölümünü erteleyen bir çocuk gibiyim sürekli erteliyorum düþlerimi senden yana bir anlamý olur elbet belki de deðiþir hayat
10. havada sarý yaprak kokularý gittikçe yayýlýyor geceye
koyulaþan karanlýk katran gibi dolaþýyor damarlarýmda ve ben her akþam bir baþka insanýn ölümünü yaþýyorum ölerek tek baþýma sensizliðin ölüm sokaklarýnda bir bilsen ne çok can verdim
11. keþke giderken acýlarýmýda götürseydin buzdan bir heykel gibi kalsaydým geriye
12. nereye baksam hüzün nereye dönsem yalnýzlýk ne susmak kandýrýyor beni ne saatlerce hayalinle konuþmak
13. havada sarý yaprak kokularý gittikçe yayýlýyor geceye
ve belki de hiç bitmeyen bir özlemle buluþacak bir mansenila aðacýnýn gölgesinde
Mehmet Ali Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
filistin, yaralı kuşum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.