ASLOLAN ZITLIK Sana öðretilen ne varsa Artý eksi doðru yanlýþ Sana kattýklarý kadarsýn. Hayatý yalnýz Öðretilen kadar adýmlarsýn... Senin doðrun benim yanlýþýmýn baslangýcýdýr belki... Belki de ; benim doðrumun kýyýsýndan bile gecmemiþsindir . Tanýmaman dogal kafdaðýmda oturan O büyük þehzadeyi. Benim yolum zifiri karanlýk kalabilir, Senin gündüzünde. Göremeyebilirim iþaret parmaðýný , Gözümü cikaracak kadar da uzatsan. Sana bülbül gelen kýlavuzlar ; bet sesli birer kargadýrlar belki kafamda benim. ne farkeder ki ,ayný olmuþ teninle tenim... ben sana;” kalk cennetime gidelim “desem „senin yalanin sende kalsin“ dersin Kimbilir bir lokma ekmek uzatsam yüz cevirir kendi kendini yersin . e haliyle, Ne ben senin doðruna doðru , Ne sen benim doðruma doðru deriz. Alem bizi biz birbirimizi yeriz. ila nihayet nesilden nesile , Harala gürele böyle geldik böyle gideriz. Malum; dededen alýþkýn zýtlýða genlerimiz!
suna gülec emre 2009 ludwigshafen
Sosyal Medyada Paylaşın:
suna gülec emre Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.