GİTME NE OLUR

Sen gideli rüzgar durdu esmiyor
Þarkýlar yetim, yok artýk gül kokulu sabahlar
Yokluðun durmadan kanatýyor içimi
Karanlýk sokaklarda yürüyorum yüreðimde yangýnlar
Yüzünü arýyorum bilmedik kapýlarda
Özlediðim gülüþünü filizlenen tomurcukta
Sesini arýyorum kalabalýk meydanlarda
Birbirine karýþan seslerin arasýnda
Dönüp geliyorum yalnýz gecelerin koynuna
Sensiz þafaklara uyanýyorum…


Göðsümün üstünde bir deðirmen taþý
Durmadan öðütüyor umutlarýma
Hangi taþý kaldýrsam altýnda gözyaþlarý
Frezyalar üzgün açmýyor kasýmpatýlarý
Yarým þiirlerin çýðlýðý geliyor uzaklardan
Suskun, kederli ýþýklarý görünüyor Karþýyaka’nýn…


Akþam inerken usulca
Yeþil bir deniz vuruyor kendini kayalýklara
Çiçeðini döküyor elma aðaçlarý
Gök gözlerime doluyor, hasret yüreðime
Üþüyor yüreðim kýskacýnda acýlarýn…

Gitme ne olur
Býrakma beni hasretinle bu ölümsüz yalnýzlýklarda
Ýtme beni yokluðunun cinayetine
Beni kör kuyularda býrakýp gitme
Acýt, aðlat, öldür beni istersen
Ama yokluðunla yok etme beni ne olur…


Sosyal Medyada Paylaşın: