Sýcaklar sinekler, ve de düþman ateþi, Pis bir koku, ölmüþ atlarýn kokmuþ leþi... Her gün böyle idi, çekilmiyordu hayat, Dayanýlýr mýydý, olmasa maneviyat? Bir gün akþamleyin, kesilmiþti ki ateþ; -Biraz dinlenelim, þimdi gel Ali Kardeþ! -Dinlenmek mi Hasan! Þu ayaklarým piþmiþ, Yýrtýk postallara, sýðmýyor fena þiþmiþ. -Benimki de ayný, gel oturalým biraz, Bak bir arkadaþ da, çalmaya baþladý saz. -Hey Türk! Ben var sevmek, sizden olmak yok düþman! Bizler Gallipoli, sizi vurmak çok piþman! -Ali, bu gavurcuk, sesi geliyor yine, Bizi çok severmiþ, bakarsan sözlerine... -Hasan kardeþ deme, o da ana kuzusu, Zorla getirilmiþ, yoktur savaþ arzusu. Bak yine hediye, attý bu ne acaba? -Aaa! Çýkýn içinde, biraz sertçe ve kaba. -Konserve kutusu, ......................-Reçeldir, dün de attý, Hatýrlýyor musun? Yine ayný saattý. -Ýþte bak reçelmiþ, çok da tatlý aferin, Biz incir atalým, büyük bir dizin verin. -Kocaman kutuymuþ, hepimize ziyafet, -Hey gavurcuk, incir! Sana olsun afiyet! -Ýþte bak attýlar, yeni bir kutu reçel, Galiba bu bizim, incir için bir bedel. -Biz de baþka bir þey, atalým bir hatýra, Ne olsun? ................-Sigara? ...........................-Baþka, .................................-Hah, bozuk para... -Önce þu reçelle, aðzýmýz bir tatlansýn, Ulan gavurcuk sen, galiba bir aslansýn!... Sözü bitmemiþti, ki büyük bir infilak, Siperin içini, kapladý hep toz toprak... Hasanýn feryadý, yankýlandý siperde; -Ali! Ali! Ali! Ali kardeþim nerde! Kahpeler! Namertler! Vay zalimler, alçaklar! Nedir yaptýðýnýz, hangi mertliðe sýðar? Karþýdan koparken, bir kahkaha tufaný, Mübarek topraða, düþtü Ali’nin kaný. Hediye sanmýþtý, bombayý koca yiðit, Vücut parçalanmýþ, çoktan olmuþtu þehit!
Ekrem Þama Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.