babalarýn en iyisiydi, en sýçak bakýþlýsýydý, o derin bakýþlarýyla, herkesin sevgilisiydi.... ne de güzel uyurdum, daima kucaðýnda.. benim bir tek babacýðým, sen niye beni býraktýn... niye ....niçinnn... ölmek zorundamýydýn.... yalnýz ve öksüz kaldým, okulda boynum bükük... kimselere babasýzým diyemedim.... çünkü sen ölmesin, hep rüyama girdin... hep hayalimdesin, hadi kalk gel... seni çok özledim....çok... içim titriyor seni düþününce, hadiii gellll.... hasretimi gider, hiç olmazsa bir defacýk,öpsem öpsem doya doya.....
yine bu þiiri lise yýllarýnda yazdým ve buradaki arkadaþlarýmla paylaþýyorum ve her yazdýðýmda yaþlarým akýyor.....canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.