ÇİÇEKLER UTANACAKLAR
Sen dünyamda bir tanem idin
Varým yoðum tek sevdiðimdin
Sana nadide çiçeðim derdim
Ama þimdi diyemez oldun
Bana bir yabancý el oldun
Çünkü çiçekler sana kýzacaklar
Çünkü çiçekler kendilerinden utanacaklar
Utançlarýndan tomurcuk vermeyecekler
Dalýndan kopmamýþ gülüm idin
Taze tomurcuk açmýþ goncandýn
Kalbimin tek sahibi idin
Senin yerin bende baþkaydý
Hani benden baþka sevdiðin yoktu
Aþkýmýzýn bittiðini duyan, daðlarý delen
Aþýklar aþýðý, Ferhat ile Þirin utanacaklar
Çünkü Ferhat ile Þirin sana çok kýzacaklar
Seni sonsuz aþkla sevdiðimi
Senden baþkasýna tutuþup yanmadýðýmý
Kerem gibi Aslý gibi sevdiðimi
Duyan Kerem ile Aslý utanaclar
Çünkü Kerem ile Aslý sana çok kýzacaklar
Bizim adýmýzý anmayýn bir daha diyecekler
Sensiz hiç yapamadýðýmda
Yolunu hasretle beklediðimde
Seni düþünüp uykusuz kaldýðýmý
Aþkýn çöllerinde susuzluktan kavrulduðumda
Gönül tahtýma kimseyi almadýðýmý
Bunu duyan Leyla ile Mecnun utanacaklar
Çünkü sana çok çok kýzacaklar
Bizim adýmýzý anmayacaklar
02 /26 / 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet ali unsal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.