Aslýnda, Kör bir býçak alarak elime Bu yüreði söküp atmalýyým yerinden. Ýçimde ki iyileþmeyen bu yara’ya, Ruhumdaki Hicran’a, Bir çare bulmalýyým... Öyle daralýyorum, Öylesine yanýyorki içim bazen. Kurþun yeseydim bu kadar yanmazdý belki caným. Keþke hiç karþýlaþmasaydýk, Bakýrköy Tren Ýstasyonu’nda, Gözlerim oracýkta kör olsaydý da keþke Görmeseydim Yosun yeþili gözlerini. Kýrýlsaydý ellerim, Tutmasaydým ellerini. Ben Nevzat demeseydim, Adýný hiç bilmeseydim.. Sonra da Yeþilyurt’da o Trenden inmeseydim. Ve...ayrýlýðýn o gecesi, Keþke ben ölseydim de Yýllar yýlý bu yokluðunun Acýsýna göðüs germeseydim.
Yokluðun.. Dayanýlýr gibi deðil artýk. Sen o gün gittin, Ýþte ben o an bittim. Sen aslýnda gitmezdin, Beni terk etmezdin de.. Sana benim sevmelerim aðýr geldi. Taþýyamadýn.. Ve...gittin. Sen o gün gittin, Ben o an bittim..
Sanki bin yýldýr içimde bu sevda, Ve.. sanki bin yýldýr kanýyor içim. Þimdi.. Bir çare bulmalýyým Ýçimdeki bu yaraya Ruhumdaki Hicran’a Artýk bir son vermeliyim. Ama nasýl..? En iyisi hiç yaþamamýþ gibi seni, Sil baþtan unutmalýyým.. Ya da, Kör bir býçak alarak elime Bu yüreði yerinden söküp atmalýyým.! !
A.Nevzat Uçar. 03/KASIM/2009. Ýstanbul..
Nevzat Uçar
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzat uçar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.