Ben, eskiden kalan bir EsKiCi Yeniciydim çok eskilerde, Yeniceydim! Þimdilerde eskilere kalan.. Ya da eksiklerle paralanan
Hey balkondaki, sen sus lan! Senden çok aldým bu yýl Verdiðin sýrf yalan dolan Ya eksik bir tarafý Ya da içi dýþý boþ olan
Abla! Sen de sus istersen… Yýllardýr temiz diye kandýrdýðýn Üzerine ak pak elbiselerini astýðýn O paslý metal ipi de verme bana Nasihat diye aldandýðým “EsKiCi bunu da al!!!”dan baþka Bir þey demediniz adama
Ve sen, adýný vermediðim insan En çok senden aldým, senden… Ablanýn, aðabeyinkinden farklý Senden gelen her þey içimde saklý En eski seninki kalacak! Ve çýkmayacak, Bu beyin, bu bedenden…
Ve ben… Dilsiz koydum hepinizin adýna Asýl verime kapalý olduðunuz için Olur olmaz konuþmalarýnýzý aldým belki de Kandý yüreðim, beynim, içim… Bende saðýrlara þarkýlar söyleme Körlere film izlettirme kabiliyeti Bu da dilsizlerin þarkýsý, filmi Umarým bu þiirle yaptým görevimi… Ve dedim, en azýndan Onlarda var bir þeyler alma niyeti…
EsKiCilik benim eski mesleðim Ta bugüne kadar taþýdýðým Ýçinde yarýna yer koymadýðým… Hepsi þimdi içimde, içimse eski Birazcýk tadý vardý aðzýmýn Þimdiyse o da yok, O hep buruk o hep ekþi…