DOSTLARIM

Ýtilip, kakýlýp her dem horlanýp,
Mektuba yapýþmaz, puldum dostlarým.
Çay, dere, ýrmaða gittim zorlanýp,
Ummanlara aktým, doldum dostlarým.

Akýllýlar maþa etti elinde,
Böyle þekil aldým baba belinde,
Kaldým hafif gittim yaðmur selinde,
Tanýmadan sizi, çuldum dostlarým.

Aradým her yerde buldum sizleri,
Eskittim yaþlanmýþ halsiz dizleri,
Anlasam insanýn nerde gizleri,
Kullarýn gönlünde, yoldum dostlarým.

Boþa geçmiþ ömrüm sanki boþlukta,
Mutluluk var imiþ sevgi hoþlukta,
Çare aranmasýn kara loþlukta,
Özümü bu yolda, buldum dostlarým.

Açmadan çiçeðim hemen solardý,
Mansurî yetiþti havam bolardý,
Üstatlar uðraþsa þair dolardý,
Bulmadan sizleri, koldum dostlarým.

Adsýz idim þimdi oldum Dursunî,
Mansur üstadýmdan aldým dersimi,
Doðru yolda iken gördüm tersimi,
Gönlünüze mihman, oldum dostlarým.

04/09/2006

DURSUN YEÞÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: