BU HEDİYEN HEP BENİMLE

Kalemim tükendi
Yazmayý unuttum derken
Sevmeyi öðrendim
Baþým önümde
Kendimle avunuyorum derken
Görmeyi öðrendim
Tekil cümleler bile fazlayken bana
Çoðul cümleler kurdum
Minik eller ve ayaklardan oluþan
Ýçinde de sen olan
Yaðmurdan sonra gökkuþaðýmdýn
Hayatým daha renkliydi seninle
Sonra...
Sonra terkedilmeyi üstüne susmayý
Mutluluk nidalarý atarken
Umutsuzluðu,boþ vermiþliði öðrendim
Ruhsuzum artýk bir o kadar da mutsuz
Sevmeyi unuttum
Görmeyi,hayaller kurmayý...
Bana tek kalan yazmak
O da buhramlý ve itici
Ayrýlýðýn,yorgunluðun,kandýrýlmanýn soðukluðu var içinde
Gri bir hayatý alýþkanlýk edindim iþte
Peki neden!!!
Þimdi uzaktan haberler alýyorum
Baþka þehirlerde yaÐmurlar yaðýyormuþ
Ve sen o þehirde gri bakan gözlerini aldatan
Hayatýný renklendiren gözlüklerle bakýyorsun
Ya bir gün o gözlükler de düþerse
Ýþte o gün ben olacak ve beni anlayacaksýn
Ama beni anlaman her þey için çok geç
Yýpranmýþ ruhlar kalacak ortada dans eden,kývranan
Zaman oldum kimi gün
Söylemesi zor ama
Sen oldum kimi zaman
Artýk benimde tanýyamadýðým biriyim
Bu hediyen hep benimle
Tesellilerim boþ ve ben tesellilerimden de boþ...
Sosyal Medyada Paylaşın: